Hayatım boyunca yazmaya hep eğilimliydim. Henüz küçük bir çocukken babamın set halinde aldığı fakat yaşım için erken olan kitaplar okur ve o kitapların bende bıraktıklarını yazardım. Yalan değil çok şey bırakırlardı. Fakat benim onlara tutunabilmek konusunda söylediğim hikayeler doğru değil. Birer uydurmaca. Kitaplar benim için bir mağaraydı. Cahil bir insanken o mağaranın duvarlarına ilk resimlerimi çiziyordum. Ardından efsaneler uyduruyordum bir yandan papirüsü bulup üzerine ezberlediğim o ilk kitabın ilk on yedi sayfasını cümlesi cümlesine yazıyordum. Kalbim bir hayli sıkışırken beni yazmaya devam ettiren şeyin ne olduğunu bilmiyorum. Parmaklarımın uçları alev topları her bir tuşun üzerinde bir saniyeden fazla kalamıyorlar. Parmaklarımdan vücuduma kadar misafirim. Sahip olduğum kalbin bu kadar hızlı atmasının hiçbir sebebi yok. Çünkü o da benim için geçici bir eşya. Bir antika. Bir gün bir antikacının camından görünecek ‘’satılık kalp.hiç kullanılmadı’’ hemingway bir kez...