Ölü Portreler Daktilosu

  Başka türlü bir hayatın hayali bu hayatın gerçeğini ayaklar altına alıyor.  Üst üste atılmış battaniyelerin altında derin bir uykudayım. Tekrar uyanmak istemediğimi bildiğim için kendimi uyutuyorum. Yüzyıl daha uyuyacak gibiyim. Ara sıra içeriden sesler duyuyorum, sesler beni korkutuyor, uyanacağım diye çok korkuyorum. Tek korkum bu değil ama uyanmaktan daha çok korkuyorum çünkü o zaman bir şey yapmam gerekir. En basitinden kalkıp bir şeyler yemem lazım çünkü çok uzun zamandır uyuyorum. İçimde ne su ne yemek var. Yine de açlık hissetmiyorum, tek hissedebildiğim korku ve bıkkınlık. Kulaklarımı bütün seslere kapattım. Tek gördüğüm şey içinde bir sürü insanın olduğu karışık rüyalarım. Onlar da olmasa sadece kendimle baş başa kalacağım. Gri bir sessizlik içinde kalacağım. Beyaz değil gri çünkü önceki seslilik hali ne kulaklarımdan ne de beynimden siliniyor, hala duymaya devam ediyorum. Unutamıyorum. Belki de unutmamam lazım. Eğer kendimle tamamen baş başa kalırsam gerçekte...

 500 Days of Summer. This is not a love story. This is a story about love. “Bu bir aşk hikayesi deği. Aşk hakkında bir hikaye.” Filmin posterinde de yer alan bu iki cümlenin filmi en iyi şekilde tanımladığını düşünüyorum. Yönetmenliğini Marc Webb’in yaptığı başrollerinde Joseph Gordon-Levitt ve Zooey Deschanel olduğu romantik/dram filminin; unutulmaz, kalpleri fesheden, herkesin imrenerek izlediği aşk filmlerinden daha gerçekçi bir tutumu var. Bu gerçekçilik filmin başında “İzleyeceğiniz şey kurgudan ibarettir, biriyle olan herhangi bir benzerlik görürseniz tamamen tesadüftür. Özellikle de seninle Jenny Beckman.” sözüyle de daha bir anlam kazanıyor. Filmin senaristi Scott Neustadter bir röportajında 2002 senesinde yaşadığı bir ilişkiden ilham aldığını söylemiştir. Hazır senaryodan bahsetmişken filme küçük bir göz atabiliriz. Türkçeye Aşkın 500 Günü olarak çevrilen film Tom Hansen isimli bir çocuğun Summer isimli bir kızla olan ilişkisini anlatıyor. Bir araya gelmeler, aynı nokt...